Politie Schelde-Leie verkast naar nieuw politiecommissariaat in Nazareth
Op woensdag 14 juni verhuist het hoofdcommissariaat van Politie Schelde-Leie van De Pinte naar Nazareth. Het nieuwe gebouw in de Weefstraat in Nazareth ligt centraler in de politiezone en zal een 80-tal medewerkers huisvesten.
Wat met het wijkcommissariaat?
De wijkinspecteur blijft jouw eerste aanspreekpunt bij vragen of problemen in je buurt. Het wijkcommissariaat van Sint-Martens-Latem blijft ook gehuisvest in het gemeentehuis. Wel verandert het telefoonnummer (09 321 36 04).
Opgelet, op de verhuisdag op dinsdag 13 juni zijn al de commissariaten gesloten.
Dringende hulp nodig of iets verdachts? Bel meteen het noodnummer 101.
Je woont in de Karel Van Wijnendaelelaan en je hebt het geluk, toen je nog een ukkie was, Karel (Steyaert) Van Wijnendaele te hebben gekend. Dat die bedreven sportkenner/journalist in Sint-Martens-Latem een straat kreeg naar zijn naam lijkt dan ook voor jou, als bewonderaar, de evidentie zelf. Je ergert je er wel aan dat er nog inwoners zijn die jou de vraag stellen: “wie is die man”? Aan deze man, die figuur, hebben we zo niet de grootste, dan toch één van de belangrijkste wielerklassiekers te danken: de Ronde van Vlaanderen.
Karel was de geestelijke vader van de Ronde, pionier en grondlegger van de wielersport in Vlaanderen. Hij beschreef de heldendaden van de renners in de krant ‘Sportwereld’, maar had een tomeloze voorliefde en affectie voor de ‘Flandriens’. Hij was gepassioneerd door de wielersport en deed alles wat in zijn macht lag om het Vlaamse wielrennen naambekendheid te geven.
Karel Steyaert werd op 16 november 1882 geboren in Wijnendale, een dorpje nabij Torhout. Hij was de vijfde van 15 kinderen. Op zijn veertiende moest hij uit gaan werken. Hij wisselde vaak van job. Hij genoot slechts lager onderwijs, werd loopjongen bij een apotheker, koetsier in Brussel, notarisklerk en… zelf ook even wielrenner, maar zag snel in dat het talent en de discipline om een groot renner te worden hem ontbrak. Toch bleef wielrennen zijn grote passie. Hij had er nog één en die lag hem beter: schrijven. Karel Steyaert schreef gedichten, toneel en teksten uit liefde voor de taal en het geschreven woord. Het lag dan ook in de lijn dat hij voor verschillende kranten over wielrennen ging schrijven. Het zou zijn leven worden. In 1912 was Karel Steyaert medestichter van de krant ‘Sportwereld’. Daarin wou hij vooral de Vlaamse renners in de kijker zetten. Hij eigende zich de naam Karel Van Wijnendaele toe. Hij werd er hoofdredacteur. De nieuwe krant kon wat publiciteit gebruiken en daarom begon Karel in 1913 met de Ronde Van Vlaanderen naar het voorbeeld van de grote Franse koersen Bordeaux-Parijs, Parijs-Roubaix. In 1938 fuseerde ‘Sportwereld’ met de krant ‘Het Nieuwsblad’.
De redactionele bijdragen van Karel Van Wijnendaele in ‘Sportwereld’ werden door alle lagen van de bevolking met interesse en vuur gelezen. Hij was naar alle waarschijnlijkheid de meest gelezen Vlaamse sportverslaggever van zijn tijd. Het wielrennen was iets waar Vlaanderen trots kon op zijn. Van Wijnendaele wist hoe hij de gewone mens kon boeien. Hij beschreef tot in de details hoe de Vlaamse helden van de fiets zweetten en zwoegden en Vlaanderen op de landkaart van de wielergeschiedenis kleurden. Hij liet zijn lezers de pijn en het leed van hun ‘Flandriens’ voelen door zijn gedreven teksten en zijn beeldrijke commentaar. Karel Van Wijnendaele werd mettertijd beroemder dan de meeste renners waarover hij schreef en kreeg ook een groot aanzien in de internationale sportverslaggeving. Hij bleef heel zijn leven in de wielerwereld. Karel Van Wijnendaele stierf op 20 december 1961, hij was 79 en had die zomer nog zijn 37ste Ronde van Frankrijk gevolgd, waar hij zwaar ziek uit terug kwam. Zijn uitvaart was een ware volkstoeloop in aanwezigheid van de grootste renners, sportleiders, collega’s journalisten en personaliteiten, die hem in Sint-Martens-Latem, het dorp waar hij zijn hele leven had gewoond, op 23 december 1961 ten grave droegen. Naast zijn sportverslagen liet Karel Van Wijnendaele ons de boekjes als “Het Rijke Vlaamse Wielerleven” en “Over Mensen en Dingen uit de Ronde van Frankrijk” na.
De voorbije jaren werken steeds meer scholen of klassen met een klashond. Niet om pootjes te geven, wel om de concentratie, het welbevinden en de prestaties van kinderen op te tillen.
Meerdere studies tonen inderdaad aan dat de aanwezigheid van een hond in de klas op diverse vlakken een meerwaarde heeft: sociaal, mentaal, rust in de klas, …
De voorbije weken besprak de directie de introductie van een klashond in L5 met het team en met de leerlingen. Ze checkten dit ook juridisch en verzekeringsmatig en staken hun licht op bij de pedagogische begeleidingsdienst. Alle lichten staan op groen en daarom starten ze met een proefperiode. De komende woensdagen brengt juf Katrien haar eigen hond, een labrador genaamd Juna, mee naar school. De hond verlaat de klas niet tijdens de lesuren. In de speeltijd maakt de leerkracht telkens met andere leerlingen, een korte wandeling buiten de school. Zo creëren ze gelegenheden om via de hond gesprekken aan te knopen met leerlingen die dit moeilijk uit zichzelf doen.
De LSAR brengt daarover op dinsdag 13 juni 2023 een lezing in de ‘Oude Brouwerij ‘, Dorp 24 . Deuren 14 u. Begin 14.30 uur.
“Als ons brein ouder wordt, laat het geheugen het wel al eens afweten. Ook snel veel informatie opnemen lukt op hogere leeftijd vaak minder vlot. Moeten we ons daar zorgen over maken of is dat nu gewoon inherent aan het ouder worden ? Kunnen we zelf iets doen om het brein fit en alert te houden?
Gastspreker dr. Wim Janssens is geriater en adjunct-kliniekhoofd bij het UZ Gent en werkt beroepshalve dagelijks met en voor ouderen.
Vanuit zijn expertise wil hij zijn zijn publiek vertellen welke impact ons ouder wordende brein op het leven kan hebben,hoe we bepaalde ouderdomskwalen of -ziekten kunnen herkennen, hoe we er best om mee kunnen gaan, hoe we ons brein zo lang mogelijk gezond en actief kunnen houden. Gezien de vergrijzing van onze samenleving kan deze lezing zeker boeiend en leerrijk zijn voor de toehoorders.
De inkom is gratis, maar inschrijven is verplicht ten laatste op 30 mei via e-mail aan info@seniorenraad-latem-deurle.be
In het MSK kan u nog tot en met 23 april naar de eerste monografische tentoonstelling ooit over Theodoor Rombouts (1597-1637), virtuoos van het Vlaamse caravaggisme. Daarna keren de werken onherroepelijk terug naar de talloze privécollecties, kerken en musea in Europa en de Verenigde Staten.
De tentoonstelling, georganiseerd ter gelegenheid van haar 225ste verjaardag van het Gentse museum, biedt een verrassend, nieuw totaalbeeld op de kunstenaar
Met nog iet meer dan twee weken te gaan, is nu al duidelijk dat de tentoonstelling een publiek succes is. Talloze bezoekers uit binnen- en buitenland ontdekten het gevarieerde oeuvre van deze unieke schilder, dat gaat van toegankelijke volkse voorstellingen met muzikanten en vrolijke gezelschappen tot monumentale, religieuze scènes en allegorieën met verborgen politieke boodschappen.
Praktisch
Theodoor Rombouts Nog tot 23 april 2023 MSK Gent Fernand Scribedreef 1, 9000 Gent https://www.mskgent.be
(Beelden dank aan Club Paradis)
Bij de tentoonstelling verschijnt de eerste monografische catalogus gewijd aan het oeuvre van Theodoor Rombouts. Uitgegeven bij Snoeck en met teksten van: Dr. Frederica Van Dam, Valentine De Beir, Dr. Johan De Smet, Prof. dr. Joost Vander Auwera, Prof. dr. Gert Jan Van der Sman, dr. Liesbeth Helmus, dr. Timothy De Paepe, Prof. dr. Wayne Franits, Prof. dr. Astrid Harth, Christine Braet, Prof. dr. Irene Baldriga, drs. Lien Vandenberghe, Geert Van Eeckhout, dr. Michèle Frederick, Prof. dr. Manfred Sellink, dr. Anne Delvingt en dr. Bert Watteeuw.
Publicatie
€ 50 ISBN 9789461618155
Inbegrepen in het toegangsticket (Gratis voor kinderen tot 18 jaar)
16 April – Familierondleiding 13u30
Tijdens de familierondleiding neemt de gids families mee door het oeuvre van de “virtuoos van het Vlaamse caravaggisme”. Dankzij de interactieve rondleiding geniet zowel jong als oud van de Rombouts’ fantastische meesterwerken.
“De tentoonstelling had als voornaamste doel om deze uitzonderlijke schilder uit de schaduw van Rubens en Caravaggio te halen en zijn oeuvre de erkenning en zichtbaarheid te geven die het verdient. Daar zijn we wonderwel in geslaagd. Heel wat bezoekers – zowel jong als oud – uit binnen- en buitenland ontdekten dankzij deze tentoonstelling voor het eerst het werk van deze uitzonderlijke Vlaamse caravaggist.” — Manfred Sellink, directeur MSK
Weg naar ooit. Tijd en ruimte lopen door elkaar. Het doet me denken aan een zandloper
Tijd en ruimte door elkaar. Niets is echt tastbaar, en als je het toch zou willen vormgeven/vasthouden is het ongrijpbaar want voorbij.
Ik heb van Albert een getekend boek ‘Weg naar ooit’ kunnen bemachtigen (haast u om nog één van de laatste exemplaren in voorintekening te pakken te krijgen. Vanaf maandag bij Uitgeverij Partizaan en boekhandels
Er zit een parfum van melancholisch verleden in, een zweem van vlucht naar nergens. Ik voel me even als een schipperende migrant in en dan weer uit deze maatschappij, onherroepelijk vastgemagnetiseerd op deze aardkluit.
“Weg naar ooit”. De titel alleen al spreekt me zo aan. Ik laat het even in mijn geest indringen en sudderen.
De kluit en ik. Wie van ons twee zal als eerste vergaan?
Een migrant in eigen geest. Zo voel ik me dikwijls. In mijn eigen verbeelding. En als ik me in deze toestand bevind, dan lijkt alles relatief, onbelangrijk, vergankelijk, overbodig. Dan lijken de meeste mensen oppervlakkig , onverschillig, onbereikbaar, ontoerekenbaar. Een massa die gefrusteerd voor een rood licht staat te wachten op eeuwig groen.. Zal het hoofdpersonage zijn doel bereiken? Ik onthul niks. Ik laat het aan de lezer.
De tentoonstelling Het Erf verkent de collectie van Irma en Jules Dhondt-Dhaenens, waarvoor zij in 1967 het ‘Museum Mevrouw Jules Dhondt-Dhaenens’ lieten bouwen te Deurle.
Nu, 56 jaar later, bestudeert Museum Dhondt-Dhaenens de oorsprong van zijn eigen bestaan aan de hand van een selectie historische kunstwerken en nooit eerder getoond archiefmateriaal.
De tentoonstelling is het resultaat van een intensieve zoektocht naar de persoonlijke verhalen over de collectie en haar stichters.
j
De collectie van MDD is een tijdscapsule die het verhaal vertelt van een geëngageerd mecenas koppel dat zich inzette voor de bevordering van het Vlaamse cultuurlandschap. Irma en Jules Dhondt-Dhaenens kochten kunst vanuit een sterke betrokkenheid met de kunstenaar en de Leiestreek, zoals blijkt uit sommige radicale keuzes.
Het Erf speelt in op de persoonlijke aard van hun verzameling en het artistieke en politieke klimaat waarin de collectie is ontstaan en wil vooral nieuwe dialogen tussen de kunstwerken met een frisse blik mogelijk maken.
Naast de historische opstelling in de patio-ruimte, wordt de Sorry-installatie van Guillaume Bijl getoond. Dit zet de historische samenkomst tussen erfgoed en hedendaagse kunst in MDD voort.
PRAKTISCH
12.03.23—21.05.23 Tentoonstelling Locatie Museum Dhondt-Dhaenens Museumlaan 14 B-9831 Deurle
Wij stuurden onze redacteur Horst-Jürgen naar de opening en plaatsen hierbij zijn impressie
Chris De Clercq heeft zich in zijn rijk gevulde carrière zich zowat alle disciplines van de beeldende kunst eigen gemaakt. Alleen het conceptuele kon hem niet bekoren.
Een kunstwerk moest esthetisch, verzorgd, afgewerkt zijn. Schoonheid en uitstraling zijn voor hem als artiest primordiaal. Waar hij in zijn prille beginperiode (1957) beïnvloed werd door de abstracte en de constructivistische kunst, keek hij tot 1964 op naar het maniërisme van de 19de/20ste eeuw waar de figuren in de meest ondenkbare, verdraaide poses werden afgebeeld. Eén facet kon hij echter niet van zich afzetten: de vaardigheid en de uitstraling van figuren als Da Vinci, Michelangelo, El Greco en dichter bij ons Jeroen Bosch. Zij bleven zijn initiële voorbeelden.
De tweede helft van de jaren zestig stak de humane beleving bij hem op. Grootsheid en verval werden meer en meer een thematiek in zijn geschilderde en vooral in zijn getekende oeuvre.
In de jaren zeventig verschijnt de symboliek. Dit resulteert in fijnzinnige surrealistische taferelen onder invloed van zijn vroegere docenten Octave Landuyt en Jos Trotteyn en brengt hem uiteindelijk toch terug naar zijn passie voor de kunst van Jeroen Bosch.
In 1978 komt Chris De Clercq in contact met een schildercollectief rond Wally Van De Velde en het ‘Kunstschip Dronghene’. De Symboliek blijft, maar onder invloed van dit collectief gaat Chris zich verdiepen in de Egyptische kunst.
In de jaren tachtig schildert hij o.a. ‘De 12 tekens van de Dierenriem’ en ‘De 7 Hoofdzonden’, werken die, samen met zijn ontelbare fresco’s en trompe-l’oeils tot het summum van zijn oeuvre worden gerekend. Op zijn vijftigste wordt Chris voor het eerst vader en dat brengt hem een geestelijke verrijking. Het wordt een inspiratiebron voor totaal nieuwe, ja vernieuwende, schilderijen en aquarellen.Het symbolisme verwatert en ruimt plaats voor een eerder impressionistische benadering van de schilderkunst. Van dan af aan krijgt hij ook meer aandacht voor de aquarelkunst.
In 1996 raakt Chris dan weer in de ban van de Indische cultuur en vindt er Zen, de rust. Een tocht door de Thar-woestijn en de mystieke eenvoud van de Indiërs resulteren in eenvoudige, maar schitterende aquarelreeksen.
Die zalige ervaring zal hij later doortrekken tot zijn eigen habitat, de wijk Hoog-Latem, de Provence en zijn favoriete vakantieplekken Lago D’Iseo, Monte Isola in het Italiaanse Trente waar hij trouwens vaak eregast was bij de bloemenfeesten, in Peschiera (2014) en in Carzano (2015) waar hij door het plaatselijke gemeentebestuur met een solotentoonstelling geëerd werd.
Het ontluiken en de aanleg van de Westerplas en de Oosterdijk was voor Chris De Clercq een nieuwe uitdaging. Dit, naar plaatselijke normen, immens overstromingsbekken groeide uit tot een prachtig natuurreservaat met een grote diversiteit aan fauna en flora. Chris kon er uren genieten, schetsen of fotograferen en legde zijn impressies vast op doek en papier. Als gastdocent bij diverse kunstcollectieven kon hij er, schier in zijn achtertuin, met zijn ‘leerlingen’ van Art@De Pinte of Latems Creatief vaak schetsen of aquarelleren in een natuur die hem boeide en ook artistieke zuurstof gaf.
Half november 2018 bracht hij, hoewel toen al zwaar ziek, met de steun van zijn vrouw Mia en enkele vrienden nog de tentoonstelling ‘Reflecties’ in de Pastorie van Deurle. Hij wou zelf en op de gepaste wijze, dus fier, met een selectie uit zijn rijk gevulde parcours en oeuvre afscheid nemen. Enkele weken later, op 14 december 2018, moesten ook wij definitief afscheid nemen van deze gulle kunstenaar en warm mens.
Nu, vijf jaar later, brengt zijn weduwe, Mia, een selectie uit zijn oeuvre naar de plaats waar hij toen zelf, tussen zijn werk, familie en vrienden afscheid wou nemen. Deze herdenking is vrij en doorlopend toegankelijk op 21, 22 en 23 april 2023.
Vanaf zaterdag 11 maart, opendeurdag bij Simonnetschool, is de tentoonstelling open voor het publiek!
Alle leerlingen gingen de voorbije weken en maanden aan de slag en ze creëerden mooie werken die ze in dialoog laten gaan met de kunst van NickErvinck , die dit jaar de gastdocentschap plastische opvoeding was. De tentoonstelling is te bezoeken tot 30 april 2023 tijdens de openingsuren van de galerij: van woensdag tot en met zondag, telkens van 13 tot 18u.
Morgen is de kick-off van deze exceptionele expo. Samen met enkele docenten van Luca School of Arts heeft Nick Ervinck de leerlingen van Basisschool Simonnet een jaar lang begeleid in hun cultureel-educatief project. Er werd geëxperimenteerd 3D-print, materiaal en kleur. Het resultaat presenteren ze in Gallery Ysebaert. Een deel van de opbrengsten van de expositie gaat naar de basisschool. Op de openingsavond op 10/03 worden we vergezeld door sprekers Nick Ervinck, Freddy Decreus en Paul Lauwers. De leerlingen zorgen voor een prachtig staaltje muziek.
Op zaterdagvoormiddag 11 maart is de galerij uitzonderlijk open van 10 tot 12u ter gelegenheid van de opendeurdag van de school.Wie wil kan dan uiteraard ook de school nog eens bezoeken. (ingezonden foto’s)
Voor de tweede maal op rij organiseerde de Provincie Oost-Vlaanderen de campagne ’10 mondiale uitdagingen’. Deze keer gingen negen Oost-Vlaamse steden en gemeenten de 10 uitdagingen aan. Elk van die uitdagingen zet het belang van mondiale solidariteit en samenwerking op lokaal vlak in de kijker.
Eind 2022 hadden acht van de negen lokale besturen alle uitdagingen tot een goed einde gebracht: Beveren, Buggenhout, Gent, Lievegem, Lokeren, Ninove, Sint-Gillis-Waas en Zottegem.
Daarbovenop engageerden vier enthousiaste lokale besturen – die tijdens de eerste campagneronde in 2021 de 10 al hadden volbracht – zich in 2022 voor een 11e mondiale uitdaging! Het ging om De Pinte, Nazareth, Sint-Niklaas en Wachtebeke.
De Provincie zette deze steden en gemeenten op 28 februari in de bloemetjes.
De gelauwerde gemeenten volbrachten met succes de volgende 10 mondiale uitdagingen:
Organiseer een mondiale week met een zelfgekozen thema
Organiseer een activiteit rond wereldburgerschap in het lokale cultuurcentrum
De bibliotheek zet een activiteit op rond wereldburgerschap
De basisscholen in de gemeente organiseren een educatieve activiteit rond een mondiaal thema
Zorg voor een vaste rubriek in het lokale infoblad rond mondiale thema’s
Communiceer naar je inwoners over lokale initiatieven rond mondiale solidariteit binnen de gemeente
Organiseer een faire markt met sensibiliserend luik
Neem een initiatief om duurzaam consumeren bij de bevolking te stimuleren
Zorg dat minstens één extra duurzaam product structureel wordt aangekocht door het gemeentebestuur
Organiseer een activiteit voor het gemeentepersoneel om het draagvlak voor het eigen lokaal mondiaal beleid te vergroten
In totaal organiseerden de deelnemende lokale besturen meer dan 80 verschillende activiteiten rond mondiale solidariteit. Ze gingen op zoek naar originele en uitdagende activiteiten voor een gevarieerd doelpubliek in hun stad of gemeente: schoolgaande kinderen, bibliotheekbezoekers, cultuurliefhebbers, middenstanders en marktgangers, gemeentelijk personeel, … De campagne versterkte samenwerkingen over de verschillende diensten heen en zorgde voor nieuwe partnerschappen rond duurzame ontwikkeling en consumptie, fair trade, wereldburgerschap, enz.
De gelauwerde gemeenten ontvangen een korting van 1000 EUR op trajecten aangeboden in het kader van het Omgevingscontract. Via het Omgevingscontract met de Provincie Oost-Vlaanderen kunnen gemeenten intekenen op een breed aanbod van diensten en projecten rond thema’s als milieu, omgeving, klimaat, natuur, mobiliteit, landbouw en economie.
Van de 15 lokale besturen die deelnamen aan de eerste campagneronde in 2021, gingen er vier voor een elfde uitdaging in 2022. Ze organiseerden een activiteit waarin de vijf pijlers van ‘Agenda 2030’ (de internationale agenda rond duurzame ontwikkelingsdoelstellingen (SDG’s) van de Verenigde Naties) aan bod kwamen: mensen, planeet, welvaart, vrede en partnerschap. Dit mondde uit in een globaal duurzaamheidsevent, een mondiale Dag van het Park, een talencafé met wereldwinkelbar en een werelds lentefestival.
Voor de gemeenten en steden die zich geroepen voelen om in de toekomst alle of enkele mondiale uitdagingen aan te gaan, werkte de Provincie Oost-Vlaanderen een draaiboek uit met informatie, suggesties en tips …
%20Martin%20Corlazzoli%20-%20COR06218.jpg "20230130 - MSK - Zalen (c) Martin Corlazzoli - COR06218")
DE LOATHEMSCHE KLEPPE IN DE LEIESTREEK 