Net als je als ingezetene van uw dorp denkt dat er peis en vree heerst binnen de gemeenteraad en het bestuur, valt een nota met bemerkingen van oppositiefractieleider, Nicolas Bosschem van VLD in de mailbox.
De fractieleider ziet toch nog zaken die niet zo geolied zijn als de meerderheid wil doen uitschijnen. Als redacteur kan je die aanmerkingen filteren en kort samenvatten. Dat doen we nu eens niet omdat we de accenten misschien verkeerd zouden kunnen leggen en omdat de kiezer-belastingbetaler recht heeft op de visie van de oppositie, ondanks het feit dat de notulen nog niet gepubliceerd werden en we de motivering van de meerderheid niet kennen. Geen nood. Zodra deze binnenkomt, geven we die de lezer mee. Nu geven we de ongecensureerde persnota van de VLD-FRACTIE tekstueel mee:
Van de gemeentelijke communicatiedeskundige, Anne Van de Rostyne, viel dit bericht ‘klaar voor publicatie’ in onze mailbox !
Fruitplukactie in Sint-Martens-Latem (Deurle)
In de gemeente Sint-Martens-Latem staan heel wat fruitbomen. Om dit fruit niet verloren te laten gaan, nodigen het gemeentebestuur en de landelijke gilde alle inwoners uit op de fruitplukmiddag.
De pluk vindt plaats op zaterdag 19 september 2020, van 14 tot 16 uur, in de boomgaard achter het gemeentehuis en de boomgaard in de Dorpsstraat in Deurle. Er worden ladders voorzien door de gemeente, plukkers mogen ook eigen materiaal meebrengen om te plukken en de oogst te vervoeren.
Men kan het geplukte fruit mee naar huis nemen, of het achterlaten om het te laten persen tot appelsap. Hiervoor moet minimum 10 kilo fruit geplukt worden.
Werken van start aan stuk fietssnelweg F7 langs de spoorlijn Gent-Kortrijk, tussen de Karrestraat en de Beekstraat in Deinze
Woensdag 2 september 2020 — In Deinze zijn deze week de werken gestart aan het stuk fietssnelweg F7 (Gent – Kortrijk) langs de spoorlijn Gent-Kortrijk, tussen de Karrestraat en de Beekstraat (ca. 900 meter). Hiermee wordt een van de laatste ontbrekende stukken gerealiseerd op deze vaak gebruikte fietssnelweg tussen Gent en Deinze.
Dit stuk fietssnelweg wordt uitgevoerd in een 3m-brede asfaltverharding. Deze verharding is het meest fietsvriendelijk. Er zijn geen ribbels zoals bij een verharding in betonstraatstenen en geen voegen zoals bij een betonverharding.
De Provincie investeerde 236 000 EUR voor de werkzaamheden in Deinze. De werken worden uitgevoerd door aannemer Van Robays nv. Het einde is voorzien binnen een tweetal maanden. Er wordt geen grote hinder verwacht voor de omwonenden.
De aanleg van dit stuk van de fietssnelweg is een samenwerking tussen de Provincie Oost-Vlaanderen, Infrabel, het Vlaams gewest (Departement Mobiliteit en Openbare Werken – MOW) en de Stad Deinze. De Provincie draagt 100% van de kosten voor de aanleg van de fietsweg, ook de studiekosten werden gedragen door de Provincie. De Provincie kan hiervoor op 50% subsidie rekenen van Vlaanderen (MOW). De Stad Deinze stond in voor de verwerving van de gronden en stelt deze ter beschikking. Door de ligging langs de hoofdspoorlijn L75 wordt deze realisatie goed afgestemd met Infrabel.
Na de realisatie van dit deeltraject ‘Beekstraat-Karrestraat’ (november) rest er slechts nog een laatste deeltraject van ca. 500m alvorens een volledig fietssnelwegtracé F7 te hebben tussen Gent en Deinze. In afwachting van deze laatste missing link zal er ook een lokale omleiding voorzien worden via de Karrestraat.
“Na afloop van deze werken zal er dus vlot en veilig van Gent naar Deinze kunnen gefietst worden via de fietssnelweg F7. De Provincie maakt samen met verschillende projectpartners stelselmatig werk van de versnelde realisatie van het Fietssnelwegenplan voor Oost-Vlaanderen. Door in te zetten op veilige, vlotte en comfortabele fietsinfrastructuur willen we zoveel mogelijk Oost-Vlamingen op de fiets krijgen, ook voor verplaatsingen over langere afstanden, van 5 tot 20 kilometer en zelfs meer.” Aldus bericht gedeputeerde Riet Gillis, bevoegd voor Mobiliteit
Mondmaskers in de schoolomgeving voor veilige start schooljaar.
Na 4 maanden van lockdown, les op afstand en na 2 maanden vakantie zijn de scholen in Sint-Martens-Latem blij en voorbereid om aan de slag te gaan. Alle scholen openen hun deuren op dinsdag 1 september 2020. Met heleboel afspraken over hygiëne, afstand houden en geregeld poetsen bereidden de scholen zich de voorbije weken voor. De ambitie om de leerlingen in zo goed als normale omstandigheden naar school te laten gaan is geslaagd. Meer dan 1000 leerlingen kunnen 5 dagen per week les volgen in de klas. Een mondmasker is verplicht voor iedereen boven de 12 jaar. Zowel de leerkrachten als de ouders die hun kind afzetten of ophalen moeten er één dragen in de schoolomgeving. Ook buitenschoolse activiteiten in de sporthal en de muziekschool zullen weer normaal verlopen. De schoolbus doet zijn ronde naar de muziekschool en de opvangouders.
Na zijn stem voor de begeerde prijs te hebben uitgebracht, begaf onze ‘fietsende reporter’, Horst-J Herrberger, zich naar de jaarlijkse bloemenhulde aan het sterfhuis van Karel Van de Woestijne in Zwijnaarde. Dit bracht hij mee: 200824 bloemenhulde aan het beeld van Karel van de Woestijne
Het gemeentebestuur van Sint-Martens-Latem wil de ‘levende Latemse kunstenaars’ een hart onder de riem steken en hen de kans geven hun oeuvre in deze moeilijke tijden toch aan een misschien anders nooit bereikt publiek te tonen. Naast de deelname aan de museale Biënnale van de Schilderkunst (‘Huis Clos’) in de crypte onder de raadzaal had cultuurfunctionaris Sophie De Smet het idee een ‘levende’ kunstenaar uit Sint-Martens-Latem in dialoog te laten gaan met de werken van de gemeentelijke collectie in het Museum Gevaert-Minne. Ze bracht dan ook Gideon Kiefer in contact met het CBS en die gaf haar zegen voor dit primeur.
Onze ‘vliegende’ of beter ‘fietsende’ redacteur en fotograaf Horst-Jürgen Herrberger sprong in zijn thuishaven Zwijnaarde op zijn e-bike want als kunstliefhebber was hij uiteraard niet te houden en maakte voor de kunstliefhebber die dit uniek evenement zou moeten missen door de Covid19, een boeiende presentatie met een overzicht van de tentoonstelling:200812 Corona Tentoonstelling Gideon Kiefer Museum Gevaert-Minne
In museum Gevaert-Minne gaat Latems kunstenaar Gideon Kiefer (°1970, Neerpelt) in dialoog met werken uit de vaste collectie. Een selectie schilderijen en tekeningen uit verschillende periodes worden tentoongesteld in de intieme ruimte van de schaapstal.
Doorheen zijn oeuvre onderzoekt Gideon Kiefer de poreuze fragiliteit van het geheugen. Daarnaast bevat zijn werk vaak een subtiele maatschappijkritiek waarbij contemporaine ecologische, sociale of politieke kwesties niet geschuwd worden.
De titel van de tentoonstelling ‘The Room Is Lit By Electric Light’ verwijst naar het liedje ‘In My Room’ van Yazoo uit zijn jeugd. Deze song vormt de oorsprong van de gelijknamige tekening die een waterval voorstelt in een museumzaal met straatverlichtingspalen. Bij een plaatsbezoek aan het museum vielen de strakke witte muren, de uitgelichte werkjes en spots hem op. De kunstenaar maakte daardoor een associatie naar de kamers waar enkele van zijn werken zouden hangen. Enerzijds is er het kunstmatig licht dat refereert aan het feit dat de landschappen in zijn atelier geschilderd worden. Anderzijds kan het een knipoog zijn naar het belang van het licht van de streek voor de Latemse kunstenaars die zich hier kwamen vestigen.
De tentoonstelling loopt van 8 augustus tot en met 18 oktober 2020 en is gratis te bezichtigen tijdens de openingsuren van het museum. Gezien de coronamaatregelen is vooraf reserveren verplicht. Dat kan op gevaert.minne@sint-martens-latem.be of 09 220 71 83.
Gideon Kiefer bij de accrochage in de ‘schaapstal’
Weetjes over de kunstenaar en zijn oeuvre : Geboren in 1970 werd Gideon Kiefer grotendeels beïnvloed door de jaren tachtig. Een generatie artiesten die opgroeide in en zich liet inspireren door de jaren tachtig. Ze werd beïnvloed door een periode van snelgroeiend mondiaal kapitalisme, politieke onrust, opmerkelijke vermogensverschillen, wereldwijde massamedia en onderscheidende muziek en mode, waaronder elektronische popmuziek en hip hop.
De jaren tachtig waren gekenmerkt door de Afrikaanse hongersnood, het hoogtepunt van de Koude Oorlog, en ook het einde ervan, gemarkeerd door de val van de Berlijnse Muur. Die beelden beroerden jong en oud, zo ook de toen bitter jonge Gideon die als tienjarige die cascade van informatie toen al probeerde te ventileren in potloodkrabbels, schetsen en tekeningen.
Gideon Kiefer bespeelt de figuratieve beeldtaal vandaag als geen ander. Dat biedt hem de mogelijkheid om vanuit zijn eigen, unieke gezichtspunt een wereld te creëren, gevuld met intieme en eigenaardige scènes waarin een symbiose wordt gevormd door de realiteit en het imaginaire.
Gideon Kiefer in dialoog met Gust De Smet
In zijn oeuvre ontrolt Kiefer persoonlijke herinneringen en meer specifiek het wantrouwen jegens de nauwkeurigheid ervan. Systematisch wordt dit intieme aspect gecombineerd met sociologische, politieke en ecologische thema’s, die eerder symbolisch worden weergegeven. Het dreigende gevoel van onheil door de uitputting van natuurlijke bronnen en opwarming van de aarde is zowel in eerder als recent werk zeer aanwezig. Monumentale vogels, onevenredige bijen, gewelven geïnspireerd door de wereldwijde zaadbank in Spitsbergen, fragiele palen die buitensporige dammen ondersteunen, witte doeken in natuurlijke omgeving, in de wind gehuld of ondersteund door palen; watervallen waarvan het sijpelen en sijpelen van het water het gevoel van catastrofe versterkt, … Dit zijn slechts enkele van de metaforen die de kunstenaar gebruikt om angsten voor onze hedendaagse ecologische situatie te visualiseren.
Als visueel architect leidt Kiefer de kijker door een web van impliciete maatschappijkritiek en globalisering.
Gideon is gefascineerd door zogenaamde ‘autoriteit’-persona’s, die vaak lijken te zijn verbonden door een predicaat van controle. Hij benadrukt onbarmhartig dat deze macht – vertrekkend van artsen, wetenschappers en mensen uit het bedrijfsleven – relatief is en immanent gerelateerd moet zijn aan ‘onmacht’. Gideon Kiefer brengt in zijn beelden – ontleend aan de realiteit – een eigen stempel, om ze vervolgens terug te geven aan de wereld. Hij legt de met kracht geassocieerde persoonlijkheden vast, herhaaldelijk in een netwerk van lijnen die doen denken aan compositie en perspectieflijnen die een metafoor zouden kunnen zijn voor structuur, orde en diepte, maar die ondertussen ook als aanwijzingen kunnen worden ervaren; als een raster waarin ‘het systeem” de neiging heeft vast te lopen…
Jean-Martin Van der Hoeven uit De Pinte schenkt een portret van Alfons Dessenis aan de gemeente Sint-Martens-Latem. Het portret toont Evariest De Sloovere, zijn over-overgrootvader.
De huidige eigenaar wenst het portret te schenken aangezien Alfons Dessenis bevriend was met kunstenaars van de eerste Latemse groep. Net als andere schilders ging Dessenis vaak eten in café Den Haze aan de Kortrijksesteenweg. Uit erkentelijkheid voor een gratis maal schilderde Dessenis het portret van de uitbater, de over-overgrootvader van Van der Hoeven.
Het schilderij zal tijdens thematentoonstellingen te bezichtigen zijn.
Weetjes over Dessenis: (1874-1952), studeerde aan de Gentse Nijverheidsschool en aan de Stedelijke Academie. Hij was en begaafd tekenaar en portretschilder.
Op 15-jarige leeftijd kwam hij eerder toevallig in Sint-Martens-Latem en schilderde er zijn eerste ‘tafereeltje’. Hij was compleet in de ban van de Leie en haar omgeving. Op aandringen van Jules de Praetere kwam hij in 1901 naar het Leiedorp en werd de vriend van de kunstenaars van de ‘eerste groep’. Voor Dessenis was het altijd kermis. Hij genoot met volle teugen van het volkse leven en was altijd goedlachs. De boeren, warmoezeniers en de lolbroeken werden zijn beste vrienden. Hij was eerder ‘welstellend’ en dus een welgekomen gast in de herbergen en in de kunstkring ‘Open Wegen’, gevestigd in de ‘Veloclub’ bij Jules Maebe. Hij kon zich gemakkelijk een ‘rondeke’ veroorloven en werd ook snel slagwerker in de plaatselijke fanfare. Met zijn forse slag ergerde hij schildersmodel, de kleine Doorke Malfait die de grote trom op de rug droeg. Als geoefend bariton zong hij in de kerk terwijl Gustaaf Van de Woestijne het orgel bespeelde…
Didier Verriest, kunstfotograaf en bestuurslid van de plaatselijke, gemeentelijke raad voor cultuurbeleving, schenkt één van zijn foto’s van de binnenkoepel van de grote inkomhal van het gerechtsgebouw in Brussel aan gemeente Sint-Martens-Latem.
De afgebeelde koepel is 104 meter hoog en werd heropgebouwd tussen 1945 en 1950.
De oorspronkelijk koepel raakte zwaar beschadigd tijdens de Tweede Wereldoorlog.
De koepel is nooit publiek toegankelijk geweest. Bezoekers van het Justitiepaleis zien enkel de plankenvloer, de foto werd daarboven genomen.
Dit werk maakt deel uit van de reeks ‘Belgicorum’ waarvoor Verriest weinig bekende plaatsen in Brussel in beeld bracht.
Deze foto van de koepel van het Justitiepaleis is een mooi voorbeeld. Iedere Belg kent het Poelaertgebouw, vele rechters werken er dagelijks, maar niemand kent de ‘nieuwe’ koepel binnenin.
Het beeld is merkwaardig omdat het uit muren en uit het ‘ontbreken’ ervan bestaat.
Er is een verwarring tussen wat is en wat niet is.
De ster die men ziet bestaat niet maar is een opening tussen de verschillende opstaande wanden. Het blauw is de echte kleur van de muren en door de vensters heb je een van de mooiste panorama’s over Brussel.
Het werk kreeg cimaise t in de raadzaal in het gemeentehuis.
